Verplichting tot correctie van de bevinding(en). Termijn max. 3 maanden Gelegenheid tot correctie van de bevinding(en) Termijn max 30 werkdagen
Verplichting tot. Er bestaat geen algemene verplichting voor partijen om in geval van geschil te onderhandelen, bemiddeling te proberen, of alternatieve vormen van geschillenbeslechting te volgen. Een partij heeft in beginsel het recht om naar de rechter te gaan, met name bij niet-nakoming van een verbintenis door een wederpartij. Het onterecht beroep op de rechter wordt natuurlijk gesanctioneerd door de veroordeling in de gedingkosten, inbegrepen de intussen fors hogere rechtsplegingsvergoedingen. “Behoudens in de gevallen bij de wet bepaald, kan de poging tot minnelijke schikking niet verplicht worden gesteld” (vgl. art. 731 II Ger.W.). Zelfs waar die verplicht is, stelt dit in de praktijk niet veel voor …. Anderzijds kan de rechter wel de persoonlijke verschijning van partijen bevelen en dus in zekere zin ook de medewerking aan een poging tot verzoening. Nochtans zal het rauwelijks dagvaarden in sommige gevallen abusief zijn en gesanctioneerd moeten worden met een veroordeling in de kosten. Maar ook dan gaat het niet om de weigering te onderhandelen, maar enkel om het feit dat men te ongeduldig is geweest, de tegenpartij niet eerst heeft aangemaand en/of nog een kans heeft gegeven na te komen. Een onderhandelingverplichting zal dan ook slechts in uitzonderlijke omstandigheden worden aangenomen. Dat belet natuurlijk niet dat in vele gevallen onderhandelen zowel wijs als fatsoenlijk is, en dat de overheid allerlei initiatieven neemt om verzoening, al dan niet met behulp van bemiddelaars, te bevorderen (bv. nuttig is een schorsing van de verjaring e.d., zie verder). Traditioneel bestaat er de mogelijkheid voor de rechter om te proberen de partijen te verzoenen (art. 731 II Ger.W.) (met de terughoudendheid die gezien de eis van onpartijdigheid vereist is). Nu is er evenwel een tendens om die bemiddeling zoveel mogelijk buiten de rechtbank om te laten gebeuren. Dat heeft natuurlijk te maken met het overbevragen en het onderpresteren van het overheidsgerecht. Maar we mogen niet blind zijn voor de nadelen van dit afschuiven van een overheidstaak op de burgerlijke samenleving en de “markt”. Alternatieve geschillenbeslechting moet voorhanden zijn voor het geval partijen daaraan omwille van intrinsieke kwaliteiten (bv. gespecialiseerde kennis van de arbiters, beslissers of bemiddelaars) de voorkeur geven, maar kan niet de oplossing zijn wanneer partijen zich daartoe keren omwille van het falen van het gerecht. Als het gerecht faalt moet men ofwel bereid zijn daar meer in te invest...